Takenkaart-nachtmerries blijven me achtervolgen
Op het Daltonlyceum
- Het gebouw aan de Aronskelkweg in Den Haag
Hoewel ik met verschillende ex-daltonezen bevriend ben gebleven, kijk ik op deze periode met gemengde gevoelens terug. Nog jaren later bleef een gele takenkaart, die maar niet vol wilde komen, mij in mijn dromen achtervolgen.
door Eduard Bekker
ok mijn aanvankelijke geringe lengte (1.48 m!) eiste haar tol. Ik was zeer verlegen, maar wel vaak verliefd.
’s Nachts fantaseerde ik hoe ik als een Batman annex Tarzan mijn vlam uit de handen van gemene boeven wist te redden. Overdag werd ik met de harde werkelijkheid geconfronteerd: bijna alle meiden staken letterlijk met kop en schouders boven mij uit!
Toch begon mijn ster te stijgen, toen Rob Fruithof naast mij kwam te zitten. Hij was om onduidelijke redenen overgeplaatst, wat vast iets met zijn omgang met de meiden zal hebben uitgestaan. Hij belandde bij ons in klas 2c op de lege plaats naast mij.
Het was een sympathieke knaap en ik heb veel met hem gelachen. Vaak lag hij overhoop met jonge docentes, die in verlegenheid raakten van zijn charme, of juist met oudere docentes, die het conflict dat ze met hun eigen puberale zonen in het dagelijks leven hadden, met hem in de les meenden te moeten voortzetten.
Hij was echter geliefd bij de heer Oskam, die nederlands doceerde, en dat was wederzijds. Oskam beschikte over een forse dosis sarcastische humor, waar ik later nog op terug kom. Als we braaf waren geweest, las hij een ‘Carmiggeltje’ voor.
Het Daltonlied. Vermoedelijk gezongen door brugpiepers, want ik hoor nog geen baarden in de keel.
- Het avondlied - op de wijs van Auld Lang Syne - dat we altijd zongen voor we gingen slapen (lees: meiden bespreken in onze bungalow). Dit alles op het terrein van de inmiddels ter ziele gegane ‘De Klinkaert’ (rechts het inmiddels - niet door ons – gesloopte hoofdgebouw waar we aten en zongen).
Hier twee bladzijden uit de inmiddels door de tand des tijd fors aangetaste bundel.
Op de volgende pagina’s hieronder vindt u meer over deze tijd, verlucht met klassefoto’s die naar mijn gevoel een fraai beeld geven van de periode rond ’68 waarin ineens alles anders moest.
2c (1967 - 1968)
Dit is klas 2, genomen in het lokaal van nederlands. De docent is de heer Oskam, roemrucht leraar Nederlands, met een onbetwistbaar gevoel voor humor.
> Meer3c (1968 - 1969)
leestijd: ± 2 minutenDit werd voor mij het eerste jaar met scheikunde, waar ik bij de heer Degens een regen van 3-en kreeg te verstouwen. En dan te bedenken dat ik uiteindelijk een 10 op mijn eindlijst kreeg voor dit vak!
> Meer4b3 (eerste keer), seizoen 1969-1970
Nazomer in 1969. Het aantal meisjes is door het exacte gehalte van deze hbsB-richting gedevalueerd tot vier. Van Annelies Bouma weet ik dat ze arts is geworden. Irene Kreis heeft het aan de andere kant van de wereld heel ver geschopt.
> Meer4b3 (1970 - 1971, tweede keer)
De kritische kijker naar deze klassefoto, genomen in de nazomer van 1970, zal het niet zijn ontgaan: Sjoerd van Geuns, Frank van Beek, Herman Gazendam en ik bevinden zich ineens tussen heel andere klasgenoten. ‘Een jaartje vertraging’, zoals Oskam, onze leraar Nederlands, dat zo mooi eufemistisch wist uit te drukken...
> Meer5b2 (1971-1972)
leestijd: ± 2 minutenEind 1971 moet het blijkbaar ineens allemaal ‘wat losser’, zoals uit deze foto blijkt - zeker als je hem vergelijkt met die van het jaar daarvoor.
> MeerDe reunie van 1985
leestijd: ± 1 minuutIn 1985 was er een grote reünie in het gebouw aan de Aronskelkweg. Bij deze gelegenheid werd in het scheikundelokaal een fotosessie gehouden. Voor zover ik weet betreft deze foto de examenjaren 1971-1974 (mocht ik me vergissen, stuur me dan een correctie). Ik ken van lang niet alle leerlingen de naam, dus voor aanvullingen (of spellingcorrecties!) houd ik me aanbevolen.
> MeerRob Fruithof 4 oktober 1951 - 25 augustus 2023
25 augustusleestijd: ± 2 minutenDe Verborgen Vijver
1976/2021leestijd: ± 6 minutenBeduusd verliet hij de kamer van de rector. Het meisje is nog veel te veel van streek. Ze kan nog niets zeggen. Maar laat één ding duidelijk zijn: jij komt hier in elk geval voorlopig niet meer terug.
, had hij te horen gekregen. De bel van de pauze was net gegaan en een groep leerlingen stond voor de deur. Leerlingen ook van andere klassen. Met gebogen hoofd kroop hij er langs, op weg naar de fietsenkelder.
© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4
Thema’s en producties
