1957

Wijdser dan New York

Washington: gratis musea!

Bij onze trip hoort natuurlijk het Amerikaanse regeringscentrum: Washington. We bezochten er het centrale park met de vele gedenktekens en monumenten. Er omheen musea te kust en te keur en allemaal gratis!

e hebben ons op onze reis terdege voorbereid: daar hoort ook de reservering bij voor zo’n 7 trein- en 2 busritten met de Amtrak, de nationale spoorwegmaatschappij. Die reservering moeten we verzilveren bij het Penn. Station in New York. Daartoe gebruiken we onze biologische klok. Voor ons gevoel is het half een in de middag, maar in werkelijkheid is het half zeven in de ochtend als we bij het loket verschijnen.
En dat is heel gunstig: er is nog niemand en de lokettiste moet stevig aan het werk worden gezet.

Een stapel treinkaartjes

Vele minuten later schuift de dame 29 tickets over de balie: voor alle geboekte trajecten; alleen geldig voor vaste ritten op vaste dagen. We moeten ze koesteren, want deze treinbiljetten zijn onvervangbaar.

Geen dubbeldekker

Op de ochtend zelf is het lang wachten in de hal: pas op het laatste moment zien we op welk spoor we moeten zijn. Bij het verwijsbord zien we een enorme kluwen mensen. Uiteindelijk komen we bij een mannetje dat de kaartjes controleert en doemt er een roltrap op; direct vanuit de hal naar beneden. Daar treffen we onze trein. Geen dubbeldekker. Onze bagage hoefden we niet af te geven en kunnen we dus direct stallen. We hebben WiFi. Verder vallen de typisch Amerikaanse smalle (wel breed, niet hoog) ramen op: het doet ouderwets aan en vermoedelijk zijn deze ruituigen - vast ooit heel modern - dat ook. De zittingen zijn breed: dat moet ook wel; rekening houdend met het hedendaagse brede postuur van de doorsnee-amerikaan.

Het landschap onderweg is niet zo heel boeiend. Voordeel van WiFi in de trein is overigens dat de tijd voorbij vliegt: voor we het weten staan we in Washington voor het chique station.
Maar daar moeten we niet zijn. We moeten naar binnen, naar de metro. Twee haltes en we zijn bij ons hotel. We zijn hier maar kort, dus we nemen enkele reizen.

Zwervers

Als we ons hotel verlaten voor een avondmaaltijd merken we al gauw dat het centrum hoofdstad van de VS meer grandeur uitstraalt dan New York: brede straten, fonteinen, goed onderhouden trottoirs. Dat zal in de beruchte randwijken beslist anders zijn: daar is veel drugsgerelateerde misdaad.
Wat je wel merkt: zwervers. Ze zitten en liggen overal. En worden ongemoeid gelaten: elke Amerikaan lijkt te beseffen dat dit lot je in dit ‘vrije’ land ten deel kan vallen. Je ziet ze soms liggen; geen uitzondering als dat pal naast een trommelende straatmuzikant voor de ingang van een metrostation is, temidden van het publiek eromheen.
Je zult in deze verslaggeving geen foto’s van deze types tegenkomen. Er is een soort stilzwijgend respect voor deze mensen om ze niet in hun miserabele toestand vast te leggen (op één uitzondering na in Grand Junction, daarover in het vervolg meer).

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.

< Terug   > Home     > Thema’s       > Reizen         > VS           > Washington

Disclaimer • Over cookies • Mastodon