Het verhaal dat je waarschijnlijk daarnet nog las, speelt zich af rond een vijver achter de Dalton Den Haag. De schooltijd daar bekijk ik met wat gemengde gevoelens. Pas in de vierde (voor de tweede keer) en de vijfde klas vond ik pas enigszins mijn draai.
et verhaal is niet autobiografisch, maar geeft wel aardig weer hoe ik in onhandige eenzaamheid mijn tijd daar doorbracht.
Toen ik er leerling was, was de vijver vanaf het sportveld en het wandelpad rondom zo goed als onzichtbaar. Dat was helemaal het geval in de zomer als het struikgewas vol in het blad verkeerde.
Tegenwoordig is de vijver van alle kanten duidelijk te zien. Van struiken geen spoor meer. Er is inmiddels ook een lokaal bijgebouwd dat direct op de vijver uitkijkt, dus van een verborgen vijver is allang geen sprake meer.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4