Zomerkampen

‘Proletarisch’ achter de betonmolen in Dornburg aan de Elbe. Het werk bleek tevergeefs.
  • ‘Proletarisch’ achter de betonmolen in Dornburg aan de Elbe. Het werk bleek tevergeefs.

Voorjaar 1979 vervoegde ik mij in Utrecht bij de Stichting Internationale Werkkampen. Vrienden van mij gingen vaak via een zomerkamp betaalbaar op vakantie en dat besloot ik ook maar eens te gaan doen.

Zomer 1979 en zomer 1980

A

ls wederdienst moest er dan worden onkruid gewied of schoongemaakt op een archeologische site, een ruïne of monument.

Omdat ik na twee eerdere bezoeken met railenthousiasten wel nieuwsgierig was geworden hoe de man in de straat de DDR ervaarde, besloot ik mij op te geven voor een zomerkamp in de DDR. Dat werd behangen en schilderen bij bejaarden in Rostock.
Het ging via de kerk. Via de Oekomenische Jugenddienst, om precies te zijn, gevestigd in de Planckstraße, vlakbij station Friedrichstraße.

Blijkbaar hadden veel Oostduitsers dit exemplaar nog in hun boekenkast.
  • Blijkbaar hadden veel Oostduitsers dit exemplaar nog in hun boekenkast.

Mein Kampf

Waar we moesten behangen woonde een oudere vrouw met haar moeder. Vriendelijke mensen, die een Pools meisje uit onze groep liefdevol verzorgden toen die verkouden bleek te zijn. Ze vonden dat ze iets goed te maken hadden. Maar de oude moeder liet echter toch ook een keer vallen dat ‘Hitler es doch nicht so böse gemeind hat’.
Achteraf heb ik van mijn Oost-Duitse groepsleden gehoord, dat ze me bij het afscheid nog een exemplaar van Mein Kampf toe had willen stoppen. Ze was volgens mij niet kwaadwillend, maar gewoon domweg naïef.

Tevergeefs

Een jaar later – zomer 1980 – knapten we een huis op in Dornburg aan de Elbe, dat een diaken wilde gebruiken om alcoholverslaafde of anderszins geproblematiseerde jongeren op te vangen.
Dit werk bleek tevergeefs. Tegenover het huis stond een kasteel, waarin tal van informatie lag opgeslagen uit de nazi-periode. Volgens de officiële lezing duldde de overheid daar geen pottenkijkers tegenover.
Het was overigens opmerkelijk om in dit leegstaande huis een (werkende!) telefoon aan treffen. Telefoons waren een zeldzaamheid. Zelfs het postkantoor van dit gehucht had er geen...

Enige buitenlander

Bij dit tweede zomerkamp in 1980 bleek ik de enige buitenlander. Een bijzonderheid waar de deelnemers zeer verheugd over bleken te zijn. Ik kende dankzij de linkse Duitse folkgroep Zupfgeigenhansl enkele Duitse en Jiddische volksliedjes.

Die zong men uit volle borst mee.

 
Verder hadden alle deelnemers één ding gemeen. Ze waren al dan niet actief bij een kerk aangesloten. Het was een zeer gemengd gezelschap: een bouwvakker, een dakdekker, een huisschilder, meerdere verpleegsters en diverse studenten.

Klik op een foto voor een vergroting.
Vervolgens kun je bladeren met ’t scrollwieltje, de pijltjestoetsen, of (ook met een tablet) door links en rechts naast de foto te klikken.

Klik op een foto voor een vergroting.
Vervolgens kun je bladeren door rechts of links te kliken of te wrijven.

Onderweg van ons onderkomen in een buitenwijk van Rostock naar onze adressen waar we klussen voor bejaarden. In het midden Regine uit West-Berlijn en tweede van rechts Henny uit Groningen. Voor de rest zie ik hier alleen maar Oost-Duitsers. Overigens: de kreet ‘Ossi’s’ deed pas na de Wende haar intrede. Daarvoor had je in het DDR-jargon Ostis uit de DDR, Westis uit West-Berlijn en Bundis uit de Bondsrepubliek.
  • Onderweg van ons onderkomen in e...
Lekker hobbelende trams onderweg met nog houten banken. Hier Hans Peter, een van de organisatoren, samen met Annegret waar ik toen ‘verkneisterd’ op was.
  • Lekker hobbelende trams onderweg...
Hier nogmaals Annegret, nu in actie in Dornburg. Ze was de dochter van een dominee en mocht daarom niet studeren, omdat ze ‘niet proletarisch’ was. Daarom was ze een paar jaar lang bouwvakarbeidster en zo kon ze als ‘proletarische’ toch beginnen aan haar studie planologie.
  • Hier nogmaals Annegret, nu in ac...
Apetrots ben ik als ik in Rostock dankzij wat onderricht van Annegret voor het eerst in mijn leven een gat in de wand heb gevuld met gips. Nu ben ik ook en beetje proletarisch geworden
  • Apetrots ben ik als ik in Rostoc...
Een zijstraat met een trabbi in Rostock. Zo zagen veel straten in de DDR er uit.
  • Een zijstraat met een trabbi in ...
Bij de drogist zag het er al niet beter uit. Waarschijnlijk is dit een particulier. Kleine particuliere bedrijven konden nog blijven bestaan, wat in het Oostblok tamelijk uitzonderlijk was.
  • Bij de drogist zag het er al nie...
Stalinflats. Schenen populair te zijn, omdat ze vrij ruim waren ingedeeld.
  • Stalinflats. Schenen populair te...
De soort woningen viel onder de propaganda. Tijdens een toeristische rondrit liet de gids deze gebouwen vol trots zien. Na de wende liepen ze vaak snel leeg, werden gesloopt of er werden asielzoekers in ondergebracht.
  • De soort woningen viel onder de ...
Hoe steekt dit tafereel in Warnemünde hierbij af. De vooroorlogse huisjes doen bijna ‘Hollands’ aan. Na het werk treinden we regelmatig naar Warnemünde voor boulevard- en strandbezoek.
  • Hoe steekt dit tafereel in Warne...

 

Vrienden in de DDR

Eduard Bekker leestijd: ± 2 minuten

Zulke goede vrienden als in DDR zal ik in het Westen nooit krijgen. Dat was werkelijk uniek. Dat vertrouwde een vriendin van me toe, nadat ze naar het Westen was uitgeweken.

> Meer

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.

< Terug   > Home     > Nieuws & Thema’s       > Thema’s         > DDR           > Zomerkampen

Levenshoofdstuk DDR

Real Time Web Analytics
rss
UItzicht op de Catalaanse Pyreneeën vanuit Puigcerdà