Giethoorn stond bij ons al lang op het menu, maar nu de chinezen dit waterrijke dorp niet overbevolken en de terrassen weer open zijn èn we ook uitstekend weer in het vooruitzicht hebben, grijpen we onze kans.
n we hebben er geen spijt van. Het zijn drie prachtige dagen geweest, waarin we hebben gewandeld, gevaren en heel goed gegeten.
We zijn aangekomen op zondag. Dan zie je goed hoe extreem druk het in dit dorp op het water kan zijn. Hoewel er nu door de c-omstandigheden minder toeristen kunnen komen, is het nog steeds loeidruk. Er varen zoveel boten door de kanaaltjes, dat het haast logischer lijkt, om ze met een stalen koord en katrollen achter elkaar voort te trekken, zoals je dat in Madurodam of in het groot wel in pretparken ziet.
Gelukkig is het de volgende dag veel, maar dan ook veel rustiger. Zo rustig, dat je de enkele tegemoetkomende wandelaars elkaar goedemorgen wensen. Het wordt de dag van de wandelingen. We hebben ze allebei gelopen.
En zo kwamen we op afgelegde afstand van 24 kilometer. De twee routes hadden we aangetroffen op route.nl. Eigenlijk vielen die nogal tegen, omdat rond de helft voerde langs een drukke weg en de rest goeddeels langs fietspaden, waar we regenmatig moesten uitwijken voor e-bikende senioren.
Daarna hebben we nog een stalen punter gecharterd. Met een elektromotortje, dus redelijk stil, hoewel je toch ook weer niet echt van een fluisterboot kunt spreken. De prijs is wel hoog (27 euro voor een uur). Maar voor dat bedrag kunnen we nog heel wat zien. Als we op de Bovenwijde zijn aangekomen, blijkt dat we tijd over hebben. Dus ronden we een van de eilanden in dit meertje. Het eiland blijkt een mooie plek voor een picknick en ook kent het een strandje.
Na een uur zijn we toch weer terug op onze bestemming.
Als we wat meer tijd zouden hebben gehad, zou ik echter voor een ‘echte’ houten punter zijn gegaan: helemaal van hout, met spriettuig en zijzwaarden. Het andere eiland herbergt blijkbaar zo’n vloot, zien we in het voorbijvaren.
De oorpsronkelijke punter is namelijk een punter die werd voortbewogen met een vaarboom. De dieper bovenwijde is daar niet geschikt voor, maar daar is destijds ook een oplossing voor gevonden: een ongestaagde mast, die via een gat in een van de bankjes in de boot kon vastzetten. Het grootzeil zit er al aan vast. Een giek hebben deze bootjes niet. Ze hebben een spriet: een ronde lat die diagonaal door het zeil steekt. Met een fok erbij heb je dan toch een redelijke varend geheel. Daar zijn we niet aan toe gekomen.
Overigens is het jammer dat het fenomeen vaarboom nergens meer in Giethoorn lijkt te bekennen. Verhuurder Broer
echter levert voor verhuur nog wel een compleet zeilbare punter af. Mét mast, grootzeil, fok én vaarboom voor slechts 35 euro per dag. Maar dit is dus echt voor de diehards! Een motortje kunt je erbij huren, maar dan gaat de huurprijs echt kopjeduikelen!
Als je Giethoorn op een nostalgische manier wil bekijken, ontkom je niet aan de film Fanfare, die in 1958 werd geregisseerd door Bert Haanstra. De bekende Volkskrant-columnist Jan Blokker schreef ook mee aan het scenario. Het is na Turks Fruit de meest bekeken Nederlandse film. Mijn zoon had hem nog niet gezien en avond tevoren hebben we hem op YouTube weer bekeken. Hij is een zeer kritisch filmbezoeker. Hij had wat moeite met het ‘blikken’ oud-Nederlands uit die tijd (het woord ‘knuisten’ - vuisten - was hem bijvoorbeeld onbekend). Maar de film vond hij mooi opgebouwd.
Ook zonder gepland bezoek aan Giethoorn is deze komedie een aanrader. Behalve geestig is het ook een prachtig tijdsbeeld geworden.
De film speelt tussen twee rivaliserende fanfares, geleid door twee kasteleins. Het is een aanrader deze locaties allebei te bezoeken: Smits Paviljoen (in de film van kastelein Krijns) en Café Fanfare (in de film het berookte café van de gezetten kastelein Geurtsen). Smits Paviljoen is sowieso het bezoeken waard vanwege het prachtige uitzicht op de Bovenwijde. Bediend werden we door een potige russin. Dat zal in 1958 nog wel anders zijn geweest. Toen ik vroeg waar ze vandaan kwam, aarzelde ze om dat te vertellen. Maar toen ik mijn Russische repertoire voor de trekzak oplepelde, was ze erg geroerd.
Hoewel fictie, zijn de landelijke beelden tekenend voor die tijd: veeteelt werd er nog volop bedreven. Langs het water werden de melkbussen geplaatst om over het water te worden opgehaald. De bakker kwam bomend langs de deuren met zijn motorloze punter. Toeristen waren er al, maar dat waren vooral dagjesmensen, die ’s avonds weer huiswaarts gingen.
Wat Giethoorn extra leuk maakt is de combinatie van een vaartenstelsel en een meer: de Bovenwijde. Hoewel slechts 80 centimenter diep, is het volwaardig meer om bijvoorbeeld op te zeilen. Dat gebeurt dan ook ook. Hier kun je de eerder genoemde zeilpunter dan ook volop in actie zien: een kampeerboerderij op een van de twee eilandjes heeft er zelfs een bescheiden vloot van.
Diverse arrangementen zijn hier mogelijk, maar wel spartaans: met twee slaapzalen voor stapelbedden voor 20 personen. Hopelijk zal dit toch wat verouderd aandoende systeem, waarvan de jeugdherbergen – oh sorry, stayokay’s – juist zijn afgestapt, zich kunnen handhaven.
Klik op een foto voor een vergroting.
Vervolgens kun je bladeren met ’t scrollwieltje, de pijltjestoetsen, of (ook met een tablet) door links en rechts naast de foto te klikken.
Klik op een foto voor een vergroting.
Vervolgens kun je bladeren door rechts of links te kliken of te wrijven.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4