Slingerend door de heuvels en langs de kust

Per Amtrak van San Francisco naar Los Angeles

In Glenwood Springs (tussen Chicago en Grand Junction) was een trapje nodig om de trein in te komen. Hier in San Luis Obispo volstaat het vertrouwde gele krukje.

In Glenwood Springs (tussen Chicago en Grand Junction) was een trapje nodig om de trein in te komen. Hier in San Luis Obispo volstaat het vertrouwde gele krukje.

Het zal onze laatst treinrit van 2015 in de VS zijn: van Oakland naar Los Angeles. De Coast Starlight slingert zich door het heuvellandschap en rijdt vervolgens pal langs de kust.

27 juni 2015
door Eduard Bekker • Foto’s Jonathan en Eduard Bekker

Op de brug van schiereiland San Francisco naar Oakland op het ‘vaste land’ komen we met de bus vast te zitten.

Op de brug van schiereiland San Francisco naar Oakland op het ‘vaste land’ komen we met de bus vast te zitten.

aar endanks dat er in San Francisco toch echt een station is aan de zuidelijke kant, moeten we toch nog per bus naar Oakland aan de overkant van de baai. Die prompt komt vast te zitten in het verkeer.

Vertraging

Maar we op tijd. Kunnen we tenminste snel even ontbijten bij de sandwich-bar aan de overkant van het plein. Dat had echter wat relaxter gekund: de trein blijkt een dikke vertraging te hebben. Voordeel is dan wel weer, dat ik wat af en aan rijdende treinen kan zien en filmen.

Treinen rijden af en aan, gewoon op straat door de Embarcadere West. Ook tegen het verkeer in, als het zo moet zijn.

Treinen rijden af en aan, gewoon op straat door de Embarcadere West. Ook tegen het verkeer in, als het zo moet zijn.

Straatspoor

‘Streetrunning’ heet het in de VS, als een trein zich een weg baant over een stuk straatspoor. Het komt zeer regelmatig voor. Ook hier. Het is een gek gezicht als je het niet gewend bent: een bakbeest van een trein door de straat, rechts ingehaald door auto’s, of zelfs tegen de verkeersrichting in het station tegemoet rijdend over de Embarcadero West, zoals met ‘onze’ trein het geval is, als die uiteindelijk toch aan komt.

Geen smoezelige treinsteiger, maar een ‘gewoon’ perron hier in Oakland.

Geen smoezelige treinsteiger, maar een ‘gewoon’ perron hier in Oakland.

Derdewerelds

Eigenlijk is het opvallend dat op het perron zelf geen enkele mededeling te zien is wat hier aankomt en vertrekt. Dit moet een wat gezette dame dan doen, met een stem alsof ze een schoolklas tot de orde moet roepen (zie filmpje).
Gek, als je bedenkt dat dit station oogt alsof het recent is opgeleverd. De fratsen die we in New York, Washington, Pittsburg en Chicago tegen kwamen met ontoegankelijke perrons een drukke wachthallen worden ons – net als in Sacramento – bespaard. Hier kun je gewoon het perron opstappen.

Nee, dit is duidelijk geen HSL/TGV/ICE-traject voordat je in San Luis Obispo aankomt. Een deel van dit stuk kun je op het filmpje hier verder naar beneden zien.

Nee, dit is duidelijk geen HSL/TGV/ICE-traject voordat je in San Luis Obispo aankomt. Een deel van dit stuk kun je op het filmpje hier verder naar beneden zien.

De trein rijdt er een dikke 12 uur over. Maar gezien de vertraging direct al in Oakland werd het dik 11 uur in de avond dat we in LA arriveerden. De reis was afwisselend: langs olievelen met jaknikkers, een bochtig tracé pal langs een groot gevangeniscomplex bij San Luis Obispo, waar we even konden uitstappen.

Heel erg lang

In de onderstaande video kun je goed zien hoe bochtig dit traject is: we kijken daar continue uit op de voorkant van de trein. Die is inderdaad heel erg lang. Zo lang dat hij bij de volgende stop in Santa Barbara het perron veel te kort is. De staart van de trein, waarin wij zitten, blokkeert zelfs een drukke verkeersweg.

Niet verder als LA

Daar in Santa Barbara wordt al omgeroepen dat reizigers naar San Diego in Los Angeles in een bus dienen over te stappen: er zijn er nog zo weinig, dat het rijden per trein nu te duur zou zijn geworden.
Zoiets zie ik in Nederland nog niet zo gauw gebeuren.

Een laatste blik op de Marketstreet in San Francisco.

Een laatste blik op de Marketstreet in San Francisco.

Langs de boulevard richting de brug.

Dit moet een plaatsje zijn aan het begin van de rit, van ruim 12 uur.

Dit moet een plaatsje zijn aan het begin van de rit, van ruim 12 uur.

De trein gaat onderweg naar San Luis Obispo door een soort oversized duingebied. Het tracé is zo bochtig en de trein zo lang, dat je een goed uitzicht hebt op de compartimenten voor je.

De trein gaat onderweg naar San Luis Obispo door een soort oversized duingebied. Het tracé is zo bochtig en de trein zo lang, dat je een goed uitzicht hebt op de compartimenten voor je.

Een luchtfoto van een detail. Hier hebben we uitgebreid gefilmd (zie boven).

Een luchtfoto van een detail. Hier hebben we uitgebreid gefilmd (zie boven).

Nog een foto van de lus. Linksbeneden de ‘California Men’s Colony’, een inrichting ‘ter rehabilatie van mannelijke delinquenten’. Een bajes dus.

Nog een foto van de lus. Linksbeneden de ‘California Men’s Colony’, een inrichting ‘ter rehabilatie van mannelijke delinquenten’. Een bajes dus.

We rijden vlak langs deze instelling.

Even pauzeren in San Luis Obispo.

Na San Luis Obispo voert de rit pal langs de kust van de Pacific (ook gefimd, zie boven).

Na San Luis Obispo voert de rit pal langs de kust van de Pacific (ook gefimd, zie boven).

Stop na zonsondergang in Santa Barbara. De trein is zo lang, dat het perron niet toereikend is en het achterste deel zelfs op de overweg blijft staan.

Stop na zonsondergang in Santa Barbara. De trein is zo lang, dat het perron niet toereikend is en het achterste deel zelfs op de overweg blijft staan.

We stappen even uit. Jonathan legt de omgeving vast.

We stappen even uit. Jonathan legt de omgeving vast.

Avondrood, door Jonathan gefotografeerd in Santa Barbara.

Avondrood, door Jonathan gefotografeerd in Santa Barbara.

Typisch tafereel vanuit de trein gefotografeerd.

Typisch tafereel vanuit de trein gefotografeerd.