2004

Blootmager

De bel. Om half zeven ’s ochtends. Een vrouwenstem door de intercom met de nagalm van onze kale hal. Mijn man heeft me zonder kleren op straat gezet. Help me!
Klinkt alarmerend.

k ontgrendel. Een broodmagere vrouwtjesjunk in een regenjack en verder niets om het lijf schiet door de centrale deur mijn appartement in.
Slaapdronken zoek ik wat oude kleren. Ik hou niet van junks, maar een meisje naakt de straat weer opsturen is ook niet mijn aard.

Ze is snel aangekleed, maar maakt geen aanstalten om te vertrekken.
Heb je misschien een sigaret?, vraagt ze.
Nee, alleen sigaartjes.
Ik pak een Agio Filtertip en hoor een binnensmonds maar duidelijk verstaanbaar Godverdomme!

Nog gaat ze niet weg.

Mag ik misschien een aspirientje?
Nee, ik heb geen aspirien.
Mag ik dan een glas water?

Dat heb ik wel. Zuchtend draai ik me om en vul ik een glas uit de keukenkraan. Ze neemt een vluchtige slok en gaat er razendsnel van door.

Dan daagt het mij. Ik besef ineens dat ik nog in mijn kamerjas rondstiefel. Mijn broek ligt dus nog over de bank, waar ze zich heeft omgekleed. Daar zit mijn portemonnee altijd in. Zát mijn portemonnee altijd in.
Wonen in de binnenstad heeft me alert gemaakt, maar op de deze rooftruuk op de vroege ochtend ben ik nog niet ingesteld.

Aha, zegt de diender achter de balie van het hoofdbureau. Die dame kennen we wel. Bent u verzekerd tegen diefstal van geld?
Nee.
Waarom komt u dan aangifte doen?

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.

< Terug   > Home     > Archief       > Korte Verhalen         > Blootmager

Disclaimer • Over cookies • Mastodon