2005

Miniem vogeltje van straat geplukt in centrum Den Haag

‘Dwaalgast’ bijna plat gereden

Het zal ergens rond 2007 zijn geweest. In een flits zie ik ineens het kleine vogeltje. Onbeweeglijk vlak naast mijn voorwiel opdoemend op het plaveisel van het Haagse Noordeinde. “Een imitatie-exemplaar”, denk ik eerst. Maar nee, het diertje is echt.

oodstil zit het daar om elk moment platgereden te worden. Voorzichtig pak ik het versufte diertje op. Het verzet zich niet. Als ik het voorzichtig in mijn linkerhand pak, sluit het de oogjes. Zo, met één hand aan het stuur fiets ik huiswaarts.
Het is zo’n fraai gekleurd vogeltje, dat ik vermoed dat het een tropisch exemplaar is; ontsnapt uit een binnenvoliere en misschien bevangen door de kou.
Meteen ga ik langs bij de dierenwinkel bij mij aan de overkant. Het meisje achter de toonbank kent het diertje echter niet.

Muizenkooi

Ik heb nog een lege muizenkooi, waar het diertje – dat al wat meer leven begint te vertonen – ruimschoots in past en ga bellen.
De geraadpleegde dierenambulance adviseert het vogelasiel. Ik bel ‘De Wulp’, de vogelopvang bij Kijkduin. Als ik net begin het vogeltje te beschrijven (“Een gele vlam bovenop z’n kopje”) word ik al onderbroken. Dat moet een goudhaantje zijn.
Inderdaad ik google meteen raak. Het is zonder meer een goudhaantje. Ze beloven het diertje zo snel mogelijk op te halen.

Hanekooi

In het begin van de avond staan twee dames voor de deur met een gigantische ronde draagkooi, met tralies waar het diertje zo tussendoor zou kunnen vliegen. Een communicatiefoutje. De vrouwen meenden te hebben door gekregen dat ik een goudfazantenhaan had aangetroffen.
Gelukkig hebben ze ook een bescheidener kooi bij zich. Het vogeltje laat zich niet zomaar uit de muizenkooi oppakken: het is inmiddels zeer levendig. De volgende dag bel ik om te vragen hoe het ’t beestje vergaat. Die blijkt alweer vrij de natuur in te zijn gevlogen.

Maar ik zit nog steeds met een prangende vraag: hoe komt een vogeltje dat thuis hoort in een gemengd bos van sparren en loofbomen in sluimertoestand verzeild op het Noordeinde, midden in de drukke Haagse binnenstad?

• Meer over het goudhaantje op WikiPedia

De zang en roep van het vogeltje zijn zo hoog, dat ik het nauwelijks nog kan horen:

De zang

De roep [1]

De roep [2]

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.

< Terug   > Home     > Weblog       > Artikelen uit 2015         > Goudhaantje

Disclaimer • Over cookies • Mastodon