Geheime dienst in een totalitaire staat

De Stasi

• Slechts één alinea lijkt de Stasi aan mijn vele DDR-bezoeken te hebben gewijd.

Mijn correspondentievriendin was bevriend met een journalist van net over de grens met de Bondsrepubliek, die ze ooit in de trein had ontmoet. Gevolg was een langdurige rapportage door haar beste vriendin, die daarvoor speciaal als Stasi-informante werd geronseld.

n dit document wordt deze vriendin-stasi-informante ‘Pal’ genoemd. ‘Kreuzberg’ is de stasi-benaming van de bevriende journalist, en ‘K’ is mijn correspondentievriendin.

‘Stasi’ staat voor Staatssicherheit. Uiteindelijk was de ‘demokratische’ DDR een totalitaire staat, die haar wortels had zitten tot in de plaatselijke vereniging van geitenfokkers. En die alles wantrouwde dat niet helemaal rook naar de kudde.

In mijn eigen akte was weinig te vinden. In de die van mijn correspondentievriendin ook bijna niets. Vermoedelijk heeft de minnaar van mijn vriendin‘s vriendin, die bij de Nationale Volksarmee ‘werktätig’ was, het een en ander aan documentatie verdonkeremaand.

Afluisterapparatuur

Onze journalistieke vriend heeft echter een vuistdik dossier, waarin over mijn correspondentievriendin en ik ook het een en ander opdook. Zoals het vermoeden van de Stasi dat mijn correspondentievriendin een appartement gehuurd zou hebben in de buurt van een militaire basis, om die te verkennen. Daarom werden er ‘Wanzen’ (afluisterapparatuur) in haar woning geïnstalleerd.
Overigens had mijn correspondentievriendin die woning via haar baas gekregen, en was ze zich het bestaan van een basis in de buurt niet of nauwelijks bewust. Zo goed was het wroetwerk van de geheime dienst dus ook niet.

Aan mij lijkt maar één alinea te zijn gewijd in deze klapper. Dat was toen ik in mei 1986 mijn correspondentievriendin - die ik al zeven jaar kende - een weekje had opgezocht. Haar ‘stasi’-vriendin - een wulpse blondine - heb ik toen ook getroffen.

Niet erg enthousiast

Ik kan me daar weinig van herinneren, behalve dat ze een lichte Beierese rollende ‘r’ had: ze woonde in een grensdorp, waar overigens noch overige DDR-burgers, noch westerlingen mochten komen. En dat ik probeerde een mop te vertellen over het Communistische Manifest, waarbij ik niet goed tot de clou wist te komen.

Haar indrukken vond ik in de alinea’s in het document hier boven terug. Ze was niet erg enthousiast over mij, blijkt hier uit.

‘Hollanditis’ in de ‘vredesstaat’

Juni 1983leestijd: ± 8 minuten

Bij vele jonge gelovigen in de DDR rijzen de twijfels over de zin van het toenemende militarisme, zoals het Wehrunterricht op de middelbare scholen en de paraatheidsoefeningen in de bedrijven. Jongeren die van huis uit niet gelovig zijn opgevoed hebben op hun jas een button genaaid met de tekst ‘Zwaarden tot Ploegscharen’; de leus van een kerkelijke vredesweek die in Dresden werd gehouden. De autoriteiten kijken geërgerd toe, maar grijpen nog niet in.

> Meer

• © Eduard Bekker
  Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.