‘Heb je echt wel HTML-kennis?’

• Het oude Rotterdam Centraal. Hier spoedde ik me door de uitgang naar mijn klus aan het einde van de Lijnbaan, al dan niet per step.

Het is alweer een flink aantal jaren geleden. In de tijd dat een uitzendkracht alleen over HTML-kennis hoeft te beschikken om aan de slag te kunnen bij een tijdelijke baan als webredacteur, zonder javascript, ajax-, python en andere fratsen erbij. Een bekend uitzendbureau in Rotterdam biedt die functie aan.

k sta bij het bureau al ingeschreven, want ik heb twee jaar terug bij de NRC gewerkt en werd via hun betaald. Als ik bel stuit ik op wantrouwen. Zou het mijn leeftijd zijn (dikke 40+)?
Ja, we hebben iemand nodig met HTML-kennis, maar we hebben eigenlijk al genoeg kandidaten, is de reactie van de dame over de telefoon.
We willen je er eventueel wel bij zetten, maar je hebt weinig kans. Kun je echt goed HTML-en?
Ik reageer dat ik een gedegen ervaring heb opgedaan bij de NRC en dat het echt wel redelijk in orde is. Schoorvoetend word ik aan de kandidatenlijst toegevoegd.

Diezelfde dag nog word ik tot mijn verbazing gevraagd om maar meteen te komen solliciteren: bij een bekend bedrijf in hartje binnenstad aan het einde van de Lijnbaan dat zich heeft gespecialiseerd in beleggingen. Daar weet ik geen fluit van, maar voor het schrijven van opmaakcode hoeft dat natuurlijk geen beletsel te zijn.

Hoogzwanger

Ik zet me tegenover de jonge personeelsbaas. Naast hem het hoogzwangere afdelingshoofd, speciaal voor deze gelegenheid even terug van haar verlof. Ze vertelt dat ze erbij zit om er absoluut zeker van te zijn dat haar vervanger goed HTML-code kan schrijven. Het is een prettig gesprek.
Thuisgekomen krijg ik een telefoontje: ik mag komen.

Het blijkt een leuke club. De twee jongens waarmee ik de kamer deel liggen mekaar niet zo, maar met hun afzonderlijk kan ik goed overweg. Grappig genoeg word ik ook ‘een jongen’ genoemd. Daartegenover in een kamer twee leuke, vriendelijke meiden die de spullen voor de pagina’s aanleveren, waar ik al HTMLend op los ga. Via de telefoon moet ik af en toe standen doorgeven naar een stel dames een paar verdiepingen hoger. Een van hen komt prompt naar beneden om te kijken wie die grappenmaker is die ze steeds aan de lijn krijgt. Die is ook leuk. Haar collega die zich later meldt ook.
Kortom: ik heb het er erg naar mijn zin.

Kaviaar

De kleine is geboren en langzaamaan maakt het afdelingshoofd weer haar entree. Tijd om te vertrekken. Traditiegetrouw doe ik dat door te trakteren op wodka en toastjes met (imitatie)kaviaar.
Toch nog even aan de personeelschef vragen waarom ik eigenlijk de uitverkoren kandidaat was. Wel, zegt hij, je was de enige die überhaupt kon HTML-en het afdelingshoofd wilde echt een vervanger die daar al ervaring mee had.

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.