Mijn prille linkse Wageningse studentenjaren ’70
De bezetting van het Wiskundegebouw
- Het Wiskundegebouw in Wageningen met de grote collegezaal.
Studenten komen weer in actie en bezetten gebouwen. Ik vind het een goede zaak en wat mij betreft gaan veel meer groepen zich roeren. En dan vooral de vakbonden, die in de strijd tegen de ontmenselijking, verharding en verhuftering menige veer hebben gelaten.
ant de maatschappij wordt harder en draait steeds meer om prestaties, carrière en centen, terwijl er ooit tijden waren dat dat veel minder was. En toch draaide in de 60-er en 70-jaren de bv. Nederland toch niet slecht.
- Een deel van een document, dat handelt over de diverse actievormen bij de diverse universiteiten in de 70-er jaren. De tekst klopt niet: de tegenstanders van de bezetting sleepten ons naar buiten en daar stond de politie pas.
Wageningen
Ooit heb ik ook meebezet. We spreken van najaar 1973. Het jaar daarvoor was het collegeld plotsklaps verhoogd van 100 naar 1.000 gulden. Aanleiding voor actie: een boycot. Veel studenten betaalden domweg niet.
Daar hadden de universiteiten geen ervaring mee. Met niet-betalende studenten. Het was dan ook pas in het najaar van 1973 dat de maatregelen tegen de boycotters voelbaar werden. Het begon met de bonuspunten.
Bonuspunten
Bonuspunten waren punten die je kon krijgen voor testjes, die tijdens het college Wiskundige Statistiek werden uitgereikt. Haalde je daar een voldoende voor, dan hoefde je geen examen te doen. En dat examen stond bekend als heel zwaar.
Toen de duizend-gulden-boycotters dan ook geen bonuspunten kregen waren de rapen gaar. Hier moest dus wat gebeuren.
- Ook mijn prakticumgenoot Marcel Schuttelaar - tegenwoordig werkzaam bij Adviesbureau Schuttelaar & Partners was een van de aanvankelijke bezetters, ondanks zijn corsplidmaatschap. De hoogleraar heette trouwens geen Costen, maar Corsten.
Bezetting
Mijn vader had ook geweigerd het collegegeld te betalen. Niet dat hij tegen de 1.000 gulden collegeld was, want hij was aanhanger van DS70. Hij vond echter dat de autoriteiten veel te soft optraden om het geld te innen. En zolang dat het geval was, zag hij ook geen reden om te betalen. Ik was dus eveneens de pineut: voor mij dus ook geen bonuspunten.
Kortom: toen op 25 oktober werd besloten tot een bezetting, bracht ook ik menig nacht in het gebouw door.
Colleges opgeschort
Maar ik kwam regelmatig buiten en daar bleek vrijwel niemand voorstander, omdat het college van bestuur alle praktica en colleges in het gebouw hadden opgeschort. Dat was niet onze bedoeling, maar gaf bij veel studenten ergernis.
Mijn overbuurmeisje op de flat stond wel achter de actie en samen togen we dan ook op de avond van 30 oktober met slaapzak naar het gebouw. Het werd er al gauw onrustig: een van de deelnemers vertelde dat hij midden in de nacht van zijn bed was gelicht en in zijn pyama gedropt ergens midden op de Veluwe. Deze corpsballen verdachten hem namelijk van sympathie voor de bezetters.
Nauwelijks waren we bijgekomen van de verontwaardiging, of we zagen dat veel roeiers en corpsballen (leden van Ceres), maar ook een lid van mijn ‘linkse’ vereniging Unitas en het Christelijke SSR zich voor het gebouw opstelden.
- Kort, maar buitengewoon nauwgezet bericht in Trouw over de ontruiming.
‘Geen geweld’
Jack Bogers, de latere loco-burgemeester, die in die functie volgens geruchten nog bewijsmateriaal tegen Volkert van der G. heeft helpen verduisteren na de aanslag op Pim Fortuyn, was toen nog ‘slechts’ voorzitter van de WSO, de studentenvakbond. Uiteraard was ook hij in het gebouw en probeerde ons tot kalmte te manen. Hij drukte ons op het hart geen geweld te gebruiken. Dat gebeurde dan ook niet - in tegenstelling tot sommige berichtgeving.
Uiteindelijk wist een van de tegenstanders via een kelderraam binnen te dringen en via een deur een grote groep deelgenoten naar binnen te loodsen. Die sleurden ons tot de uitgang, waar in de hal de politie het werk overnam.
Gescheurde jas
En zo werd in de nacht van 30 op 31 oktober 1973 het Wiskundegebouw ontruimd, waarbij ik er van af kwam met een scheur in mijn jas, door een ongelukkige greep van een diender.
Eén jongen uit een werkgroep waarvan ik deel uitmaakte, had ook helpen ontruimen. Daarom heb ik een paar keer een bijeenkomst overgeslagen. Ik kon het niet opbrengen: het was in de tijd van de coup tegen Allende in Chili en de bestorming van de polytechnische universiteit van Athene door de rechtse junta. Deze ontruiming voelde als een onderdeel van dit rechtse geweld.
Unitas-lid
Het Unitaslid dat mee had gedaan aan de ontruiming, moest zich verantwoorden bij het bestuur van onze vereniging. Aan hem is nog een extra editie van ons verenigingsblad gewijd en vervolgens werd er een extra vergadering aan besteed. We wisten gewoon geen raad met hem.
Uiteindelijk heeft die eieren voor zijn geld gekozen en zijn lidmaatschap opgezegd.
Acties doofden
De duizend-gulden-boycot doofde vervolgens uit als een nachtkaars: ook de toegang tot de practica en de excursies werd ontzegd aan de boycotters. Mijn pa had inmiddels betaald.
Uiteindelijk heb ik gewoon examen Wiskundige Statistiek gedaan en het in één keer gehaald. Dat was een van weinige wapenfeiten en in 1978 heb ik mijn studie dan ook definitief opgegeven, werd een jaar lang typist in Utrecht en heb vervolgens met succes de School voor de Journalistiek aldaar afgesloten.
© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4
