Reclame foto voor het merk dat ik zelden drink

Bij elk plezier ...

• Het kippevel van de kou is op de foto gelukkig niet te zien. Zou een slechte reclame zijn geweest.

Uit de Oude Doos. Voorjaar 1982. ‘Goedlachse mensen gezocht voor reclamefotos’ stond er in een kleine advertentie in het dagblad. In de buurt van de toen nog gigantische rubriek contactadvertenties, waardoor hij me opviel. Dan maar een keer keihard liegen, dacht ik, want ik kon best nog wel wat verdienen naast mijn stagevergoeding.

• Aangeschoten door het vele schuimnippen, schurkte ik met mijn neus naar deze hand op mijn schouder. Ai.

k werd uitgenodigd op het niet al te warme en niet al te zonnige terras van café ‘Het Bonte Paard’ te Laren.
En dan maar schuim nippen uit het Amstel-glas, met het merkje gericht op de fotograaf. Elke minuut werd het vervangen door een nieuw vol glas. Alleen al van het schuim nippen werd ik zo dronken dat ik zelfs af en toe moest lachen en ik mijn neus schurkte aan de blote arm om mijn schouder van de meid naast me (je ziet haar hier rechts, niet iets eerder), die prompt gillend opsprong onder de kreet hij bijt me in mijn arm! en ‘die engerd’ verder meed als de pest.

#Metoo

Een #metoo 1982 op de loer? Je zou het haast denken. Maar het zou echt ernstig zijn geweest als ik spontaan mijn arm over haar schouder zou hebben gelegd. Terwijl ik háár arm over mijn schouder niet onprettig vond. Hoe komt het dat meisjes een spontane arm over een schouder als bedreigend ervaring en ik het juist als warmte ervaar? Let even op hè: ik schrijf warmte, geen lust.

Ik vraag me eigenlijk wel af wat ze van deze foto heeft gevonden, nu juist ik er zo pontificaal op sta.
Achterop de HP, de Panorama en meer van dat soort tijdschriften: overal doken deze foto’s op met mij prominent in het midden. Nog slank en met al mijn haar.

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.