Sportlaan - Segbroeklaan
Een naoorlogse verkeersramp
- Tot in 1996 was de verkeerssituatie nog beroerder dan nu, want ook de tram deed mee. Regelmatig knalde een auto op een der PCC’s van lijn 3. Hier een avondfoto, genomen vanuit de noordelijkste flat aan de Ranonkelstraat. Een taxi (net niet te zien) heeft zich in een zijflank van de tram naar het Staatsspoor geboord. Op de achtergrond is het schijnsel van de Scheveningse vuurtoren nog te zien.
Tot mijn 16de (dat was in 1970) heb ik gewoond aan de Sportlaan op de hoek met het Sprietplein. Als jong kind dacht ik altijd dat ongelukken alleen anderen dan mijn familie konden overkomen.
ij vonden een ongeluk dan ook een sensatie en beseften dan ook totaal nog niet wat voor leed een ongeluk was voor de slachtoffers en hun direct betrokkenen. Dus een ongeluk vonden wij een opwindende aangelegenheid. Dat kwam ‘goed’ uit, want waar wij woonden dromden wij bijna dagelijks samen op de plek waar de klap nu weer had plaats gevonden. Bij de kruising Sportlaan-Daal en Bergselaan (waar toen nog lang geen stoplichten waren te bekennen)? Of op de kruising tussen de Kwartellaan/Goudsbloemlaan en de Segbroeklaan?
- Een recente luchtfoto, met dank aan Microsoft. Vanuit de flat, gemarkeerd met het rode kruis moet de foto zijn gemaakt. De tram stond op de plaats van de pijl.
Aanrijdingen
Ook de plek waar Segbroeklaan en Sportlaan samen kwamen, slechts tientallen meters verwijderd van ons hoekpand was een dankbare plek voor ongelukken. Dat waren aanrijdingen in de zijflank, dus voor ons minder spectaculair, want geen gewonden en geen gillende ambulance. Die bleek gelukkig ook niet nodig toen uiteindelijk toch een familielid werd getroffen: mijn opa, toen hij met zijn fiets voor de deur overstak.
Sleutelbeen
Iets slechter liep het af met de broer van mijn boezemvriend, die brak zijn sleutelbeen, toen hij een paar deuren verder een gemotoriseerde bakfiets tegen zijn schouder kreeg bij het oversteken.
Ik voelde mij destijds dan ook supermoedig, dat ik daar als verkeersbrigadiertje op de kruising bij de Daal- en Bergselaan mijn schoolgenootjes mocht overzetten.
- Het fatale kruispunt bekeken vanuit de Sportlaan in 1955. De splitsing op de voorgrond zorgde voor veel aanrijdingen in de zijflanken van de auto’s. De knik in de verte zien blijkbaar veel automobilisten over het hoofd: daar vliegen ze regelmatig uit de bocht.
Lichte huiver
Veel heviger waren de klappen bij de kruising Segbroeklaan-Goudsbloemlaan-Kwartellaan. We hebben daar nog met lichte huiver naar een bewusteloze vrouw (laten we hopen dat ze ‘alleen maar’ bewusteloos was) zitten kijken, die met haar hoofd tegen de zijdeur was geknald na een aanrijding van links.
Link oversteken
Dit is ook nu nog de plek waar het ook vandaag nog als voetganger link oversteken is. Er is in de loop der jaren weinig veranderd.
En mijn moeder had gelijk: Die stomme Segbroeklaan hadden ze na de Oorlog nooit moeten aanleggen met die rare bocht.
Dat heeft ze heel vaak verzucht als wij weer thuis kwamen met verhalen over de aanrijding van die dag.
En inderdaad: ik denk dat het beter was geweest om het doorgaande verkeer gewoon rechtdoor te leiden over de hele Sportlaan. Dan was de aanleg van de Segbroeklaan niet nodig geweest en hadden we nu een park gehad, dat rechtstreeks in de Bomenbuurt had kunnen overlopen.
Inmiddels is het kruispunt Goudsbloemlaan/Segbroeklaan drastisch veranderd. Er is nu een rotonde. Vermoedelijk zal dat de kans op harde clashes voorkomen.
© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4
