Vooral zorgen om de randverschijnselen

In het kielzog van corona

• Carrer de Pi i Margall in Barcelona, waar ik een week lang op cursus was.

Ja. De angst voor het covid-19 virus zit er bij ons begin februari al goed in: zoonlief gaat op uitwisseling naar Zuid-Korea en moet overstappen in Xiamen, in China.

e hebben omgeboekt en onze zoon is nu overgestapt in Istanbul. Zuid-Korea zelf lijkt een redelijk veilige bestemming, totdat een eigenwijze dame uit Daegu besluit zich onlangs haar koorts niet te laten testen. Integendeel: ze gaat kerk in, kerk uit om het geloof van haar sekte te verspreiden, maar wat ze in elk geval verspreidt is niet haar geloof: door haar toedoen staat de besmetting inmiddels op rond de 4.000 gevallen.

• Zoonlief dwaalt door Seoel en maakt prachtige foto’s.

Onbezorgd

Toch is mijn zoon niet bezorgd: de besmetting concentreert zich namelijk niet in de hoofdstad. Hij dwaalt er lustige op los in alle vrije tijd die hij op dit moment nog heeft. Want de start van de colleges is twee weken opgeschoven. Angst voor besmetting heeft hij nauwelijks, want op straat is het buitengewoon stil.
Maar het is onzeker of de colleges überhaupt nog beginnen. Zoniet, dan moet hij terug naar huis. Dat is natuurlijk wel een domper. Hij had graag ook nog even zijn neus laten zien in Japan.
Dit zijn eigenlijk de randverschijnselen die ons het meeste zorg baren. Niet zozeer de ziekte op zich. Misschien niet terecht, maar alhoewel ik al een zekere ‘kwetsbare’ leeftijd heb, heb ik eigenlijk nooit echt last van griep. Een griepprik heb ik tot dusver dan ook afgeslagen.

• De Plaça del Rei in hartje Barcelona. Hier ontbreekt elk spoor van deze eeuw.

Koorts in Barcelona

Toch maak ik me zorgen met drie evenementen voor de boeg. Een ervan is een workshopweekend in Catalonië. Zal het nog doorgaan? Opmerkelijk is overigens dat ik juist daar in 2016 ben overvallen door koorts. Tijdens een cursus Catalaans van een week in Barcelona in de herfst van 2016. Uitgerekend op de donderdagavond. Die avond was er namelijk een open podium op een van de best geconserveerde binnenpleinen van Barcelona: de Plaça del Rei, waar niets er op wijst dat je je in de 21ste eeuw bevindt. Ik ben er nog heen gegaan, ondanks mijn 38,8º koorts. Maar eenmaal aangekomen (met trekharmonica) moest ik toch gelijk weer de aftocht blazen, want ik had totaal de kracht niet meer om nog voor publiek te gaan spelen. Dat was echt ongelooflijk balen!

Servische borrel

Weer op mijn gastadres aangekomen trof ik een Servische medebewoonster. Zij trakteerde met op een borrel: zelf gestookte drank van haar grootvader. Je wilt het niet geloven, maar in de loop van de nacht was de koorts volkomen verdwenen. Nu vraag ik me natuurlijk af: zou die borrel soms ook ...?

Helaas: ik heb er niet aan gedacht haar adres te vragen. Zelfs haar naam weet ik niet meer.

Het ov zit hier bomvol

6 mei 2020leestijd: ± 4 minuten

Anderhalvemeter-samenleving hier in Nederland: eenrichtingsverkeer in winkelstraten, kroegen en restaurants dicht, bioscopen ook. Je mag alleen met het OV als je een dringende reden hebt. ‘Leuk’ voor mensen die heel milieubewust geen auto hebben.
Dramatische toekomstmuziek.
Ik leg even een lijntje met mijn zoon in Zuid-Korea: dat was na China immers het zwaarst door corona getroffen land. Daar zullen ze ook wel heel veel beperkingen hebben. Toch?

> Meer

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.