1982

Herdenkings- en Solidariteitstocht

Voor Oekraïne bij ambassade vol op ’t orgel

Het begint nat, maar gelukkig loopt de herdenkings- en solidariteitstocht voor Oekraïne op zaterdag 24 februari verder droog. We zijn met ongeveer 400 deelnemers: Oekraïners en Nederlanders. Onverwacht worden de deelnemers langs de Russische ambassade opgeluisterd door een draaiorgel, dat volcontinue het Oekraïnse volkslied laat horen. De koorleden uit de de demonstratie zingen het uit volle borst werd mee.

ij zijn begin januari bij mekaar gekomen, omdat we ons erover verbaasden dat er zo weinig demonstraties zijn tegen de Russische terreur, terwijl we van een generatie zijn die de massale demonstraties tegen de oorlog in Vietnam, de junta in Chili, de kruisraketten en ook de staatsgreep in Polen nog in het geheugen geprent staat. En nu lijkt het zo stil.

Samen met Oekraïners

Als snel zoeken we contact met Oekraïners om samen op te trekken. Zo leren we Uliana kennen, die al vaker een tocht heeft georganiseerd en goede relaties met de gemeente en de politiek heeft. We mailen de politieke partijen en andere platformen en verbazen ons over het gebrek aan respons. Een ieder van ons doet waar die het beste in is: de een benadert de media, de ander regelt een podium op het eind van de route, weer een ander pleegt de nodige ‘moeilijke’ telefoontjes en regelt het verloop van de demonstratie zelf. De Oekraïners maken het programma voor het podium met een bijdrage van een lid van de Vlaggenwacht. Zelf heb ik me op het ontwerpen en uittekenen van de route en het maken van een pamflet gericht.

Geen Russen

Aan de Oekraïners wil ik voorstellen om samen de met Russen te demonstreren, die fel anti-Putin zijn en hem graag uitgeleverd zien aan het oorlogstribunaal in Den Haag. Maar dat blijkt toch nog echt een brug te ver. Dat vind ik jammer omdat ik denk dat ‘goede’ Russen en de Oekraïners elkaar nodig zullen hebben om sterk te staan in deze strijd.
Uiteindelijk zullen de Russen een dag later demonstreren.

Van ambassade tot het Voorhout

Uiteindelijk is dan de dag aangebroken. We verzamelen in het Eline Vere Park. Dat is de strook langs het water aan de de Groot-Hertoginnelaan, tegenover diverse ambassades. Veel Nederlanders, waaronder leden van diverse Haagse koren. Maar vooral veel Oekraïners. De tocht begint nat, maar zodra de stoet zich in beweging zet wordt het droog.

Draaiorgel

De start heeft nog een extra verrassing voor ons in petto: een kunstenaar heeft een draaiorgel gecharterd. Dat speelt eindeloos het Oekraïnse volkslied af pal voor het hek van de Russische ambassade. De orgeldraaier is al een keer op deze dag weggestuurd door de prinsemarij. Tevergeefs: de politie staat toe dat hij ook de demonstratie mag begeleiden. Dus speelt het orgel het volkslied weer als we de ambassade passeren. Het wordt door de Oekraïners uit volle borst meegezongen; de kunstenaar – Teun Castelein – wordt zich daardoor nog extra bewust hoe belangrijk dit lied voor de Oekraïners is.

• Interview Op1 met Teun Castelein, die het orgel heeft gecharterd
• Uitgebreid verslag door OmroepWest
• Videoverslag van het Algemeen Dagblad

Verder gaat de tocht, passeert de Russische ambassade aan de achterkant, voert langs het Vredespaleis, waar het volkslied opnieuw wordt ingezet. Zo ook bij de Oekraïense ambassade in de Zeestraat, waar bloemen worden gelegd: blauwe en gele.
Als de hoek Parkstraat-Lange Voorhout wordt gepasseerd, luiden de klokken van de Kloosterkerk. De aankomst bij de hoek van het Lange Voorhout is indrukwekkend: vooraan de stoet lopen Oekraïners met een reusachtige Oekraïnse vlag in hun midden.

Podium

Het podium op het Lange Voorhout is de kroon op de samenwerking met de Oekraïners. Een van ons heeft het geregeld, maar de invulling van het programma ligt grotendeels in handen van ‘onze’ Oekraïners. Hoogtepunt is militair attaché Yurii Herashchenko van de Oekraïnse ambassade, die een medaille van verdienste uitreikt aan de 21-jarige Andrey Siromakha, een jonge oorlogsveteraan, die op 26 februari vorig jaar bij een aanval een been en arm heeft verloren en revalideert in Utrecht. Hij blijft er wonderbaarlijk vrolijk en strijdbaar onder.
Een Nederlandse violist en Oekrainse pianiste spelen‘Melody’ van de Oekraïense componist Sorokyn

Meisje

De jonge Polina besluit de podiumbijeenkomst én de tocht door a capella het Oekraïense volkslied te zingen. Eigenlijk zouden de koorleden meezingen en zou ik begeleiden. Dat gaat niet: het meisje blijkt in D te zingen en wij (en mijn harmonica in het bijzonder) zijn op F ingesteld. Maar eigenlijk is haar solozang deste mooier.
En zo wordt de tocht indrukwekkend besloten.

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.

< Terug   > Home     > Weblog       > Artikelen uit 2023         > Solidariteitstocht Oekraïne

Disclaimer • Over cookies • Mastodon