Ooit een stad van staal

Pittsburgh: opgeknapte vergane glorie

• Vanaf de ‘punt’ waar de Allegheny Rivier en de Monongahela Rivier bij mekaar komen hebben slums plaats gemaakt voor een park en een grote fontein. En veel banken en andere zitjes. Je hebt hier een fraai uitzicht op het honkbalstadion aan de overkant van de Allegheny Rivier en het naastgelegen Heinz-complex: dit bedrijf heeft hier haar bakermat.

Pittsburgh ligt mooi op de route van Washtington naar Chicago. De stad leek me wel wat, omdat het in mijn herinnering een van de grootste tramnetten van de VS had. Ja, had. Behalve wat S-Bahn-achtige lijnen is daar niets meer van terug te vinden, behalve wat rails in de buitenwijken. Dat geldt ook voor de geheel teloorgegane staalindustrie. Maar toch hebben we het hier een paar dagen prima naar ons zin gehad, want het was prachtig weer.

• Door Zoon onderweg vanuit de trein gekiekt: een bord dat verhaalt over een staking.

bsurd gaat het toe bij het instappen in de trein naar Pittsburgh (die doorrijdt naar Chicago). We moeten onze koffers apart inchecken. De mijne blijkt drie kilo te zwaar, maar dat werd alras minder na het gebod van de kogelronde lokettist om alle electronica er uit te halen.
Daarna krast hij met hand het treinnummer op de kofferlabels. Op hoop van zegen dat we die in Pittsburg weer in ontvangst kunnen nemen.

• Blik vanuit de trein onderweg.

Met een krukje

Daarna moet je in een rij wachten tot je het perron op mag; ook dat is iets dat veel weg heeft van het inchecken in een vliegtuig. Uiteindelijk mag je het perron op, nadat je kaartje is gecontroleerd. Op het perron staat de conductrice, die overhandigt drie handgeschreven (!!) velletjes aan ons met onze zitplaatsnummer. We moeten op het beduimelde perron de trein in via een metalen krukje (!!). We hebben het dus over Washington, de hoofdstad van de VS, hè!

• Blik vanuit de comfortabele treinstoelen.

Dubbeldekker

In de trein zien we als eerste bagagerekken. We hadden onze koffers dus helemaal niet hoeven afgeven! We zitten bovenin de dubbeldekker en hebben ondanks de lage ramen een goed uitzicht op traag voorbijglijdende landschap, dat grotendeels langs een stromende beek voert. Soms wordt het zicht minuten lang ontnomen door een goederentrein uit de andere richting. Die lijken wel een kilometer lang. Minstens.
De diesel gaat met een sukkeldrafje, waardoor de rit naar Pittsburg meer dan zeven uur duurt.
De stoelen zijn gelukkig ruim en comfortabel. En er is stroom. Maar helaas geen WiFi, wat wel het geval was in de trein van New York naar Washington. Maar je kunt hier uitgebreid dineren in de restauratie.

• Aankomst in Pittsburgh.

Koffers

Gelukkig treffen we op het station van Pittsburg onze koffers weer aan. En dat zal zo blijven. Soms wordt er streng gecontroleerd of je je eigen koffer wel meeneemt (niet helemaal zonder reden; in tegenstelling tot op een vliegveld kan iedereen bij de bagageafhaal staan), soms gaat het heel soepel. Overigens kun je bij kortere trajecten je koffer gewoon in een rek op de ‘begane grond’ van de trein parkeren.

• De trein naar Pittsburgh slingert langs een snelstromende rivier: een beeld dat ons op onze verdere reizen vertrouwd zal over komen. Vermoedelijk is het de Potomac.

Juist buiten binnenstad boeiend

8 t/m 10 juni 2015leestijd: ± 1 minuut

Pittsburgh is een prima lokatie om even halt te houden onderweg naar Chicago. We hebben ons er in het zonnig weer prima vermaakt. Het is echter niet de oude binnenstad die lokt, maar vooral de directe omgeving op beide oevers ertegenover. Toch hebben we in het centrum ook nog wat plaatjes kunnen schieten.

> Meer

De interessante overkant

8 t/m 10 juni 2015leestijd: ± 2 minuten

Pittsburgh is eigenlijk het interessants als je de moeite neemt de bruggen over te steken. De noordkant biedt bijvoorbeeld het Warhol-museum, aan de zuidkant is de E Carson Street: een lange uitgaansstraat. Ook kun je daar middels twee kabeltreintjes (funiculaires) naar boven.

> Meer

Bruggen, heel veel bruggen.

8 t/m 10 juni 2015leestijd: ± 1 minuut

Het schijnt dat Pittsburgh meer bruggen herbergt dan Venetië. We hebben er vele gezien. De toestand verschilt nogal. Van roestig tot gerestaureerd. Fotogeniek zijn ze in elk geval.

> Meer

De tram is (bijna helemaal) weg, de trein niet

8 t/m 10 juni 2015leestijd: ± 1 minuut

Tijdens de wandelingen zijn we veel langs het spoor gelopen. Hier passeren dagelijks nog regelmatig goederentreinen. Pittsburgh leek me ook een leuke stop om weer eens de oude PCC-cars te zien, maar die zijn er niet meer. Sinds 1999 al niet.

> Meer

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.