WO II en Bezetting

De herinneringen die levend moeten blijven

Ik ben wees. Sinds januari 2013. Mijn vader overleed in 2010. Mijn moeder drie jaar later. Als leerling van de School voor Journalistiek in Utrecht heb ik ze in 1983 geïnterviewd over hun leven tussen 1940 en 1945.

Sobibor - eindstation voor veel Nederlandse joden

Mijn belangstelling voor het onrecht tegen de Joden heeft me altijd bezig gehouden. Tijdens mijn opleiding op de School voor de Journalistiek in Utrecht heb ik – dankzij de vrijheid die er toen nog heerste - de mogelijkheid gekregen om me er verder in te verdiepen.

Op een avond viel het woord ‘verzet’

zaterdag 13 februari 1993

‘Weg met Hitler!’, stond er 50 jaar geleden, op 12 februari 1943 op de muren van de Münchense Universiteit met grote, witte letters te lezen. Tien dagen later kwam er een einde aan het leven van drie studenten, die de kern vormden van de verzetsgroep ‘Die Weiße Rose’. De 23-jarige Christoph Probst, de 21-jarige Sophie Scholl en haar broer Hans moesten hun geweten met de dood door de valbijl bekopen.

De Verdwenen Bomen- en Bloemenbuurt

Kun je jeugdsentiment hebben naar een tijd voor je eigen geboorte? Ja, dus. Tot 1970 woonde ik aan de Sportlaan ter hoogte van het Sprietplein. Mijn moeder vertelde me dat op de plaats van ‘die lelijke Ranonkelstraatflats’ zich vroeger een vriendelijk straatje bevond met ‘net zulke huizen als aan de Cyclaamstraat (waar ze was opgegroeid)’.

Een nieuwe klepel voor de bourdonklok

donderdag 12 november 2015

Tijdens de avond luiden viel tijdens de Dodenherdenking op 4 mei 2014 de klepel uit elkaar. Op donderdag 12 november is de nieuwe vervangende klepel aangebracht en getest.

donderdag 12 november 2015

Tijdens de avond luiden viel tijdens de Dodenherdenking op 4 mei 2014 de klepel uit elkaar. Op donderdag 12 november is de nieuwe vervangende klepel aangebracht en getest.