De Tweede Wereldoorlog en de Bezettingstijd hebben diepe groeven getrokken in het leven van mijn ouders. Het heeft mij ook beïnvloed en me vaak doen afvragen waar ik zelf zou hebben gestaan.
Ik ben wees. Sinds januari 2013. Mijn vader overleed in 2010. Mijn moeder drie jaar later. Als leerling van de School voor Journalistiek in Utrecht heb ik ze in 1983 geïnterviewd over hun leven tussen 1940 en 1945.
> MeerTijdens mijn opleiding op de Utrechtse School voor de Journalistiek en mijn loopbaan bij de Haagsche Courant (1989-1993) heb ik enige artikelen geschreven over zaken waarvan ik vond dat ze alle aandacht blijven verdienen.
Mijn belangstelling voor het onrecht tegen de Joden heeft me altijd bezig gehouden. Tijdens mijn opleiding op de School voor de Journalistiek in Utrecht heb ik – dankzij de vrijheid die er toen nog heerste - de mogelijkheid gekregen om me er verder in te verdiepen.
> Meer‘Weg met Hitler!’, stond er 50 jaar geleden, op 12 februari 1943 op de muren van de Münchense Universiteit met grote, witte letters te lezen. Tien dagen later kwam er een einde aan het leven van drie studenten, die de kern vormden van de verzetsgroep ‘Die Weiße Rose’. De 23-jarige Christoph Probst, de 21-jarige Sophie Scholl en haar broer Hans moesten hun geweten met de dood door de valbijl bekopen.
> MeerVerder was het voor mij eigenlijk wel een schok om te beseffen wat de aanleg van de tankgracht in mijn vertrouwde Bomen- en Bloemenbuurt bleek te hebben aangericht.
Kun je jeugdsentiment hebben naar een tijd voor je eigen geboorte? Ja, dus. Tot 1970 woonde ik aan de Sportlaan ter hoogte van het Sprietplein. Mijn moeder vertelde me dat op de plaats van ‘die lelijke Ranonkelstraatflats’ zich vroeger een vriendelijk straatje bevond met ‘net zulke huizen als aan de Cyclaamstraat (waar ze was opgegroeid)’.
> MeerTijdens de avond luiden viel tijdens de Dodenherdenking op 4 mei 2014 de klepel uit elkaar. Op donderdag 12 november is de nieuwe vervangende klepel aangebracht en getest.
> MeerMijn moeder had me ooit een foto laten zien van twee jongens die tijdens de Duitse bezetting rond haar heen cirkelden. En een bidprentje. Want ze ‘deden iets in het verzet’, wat niet goed afliep.
> MeerMet bijna tienduizend worden ze hier in het Zuidlimburgse Margraten herdacht: de Amerikaanse soldaten die hebben gevochten voor de bevrijding van Europa van de nazi-heerschappij. Een groot deel is uiteindelijk thuis herbegraven, maar de kruisen staan er. Als een waarschuwing waartoe de waanzin van oorlog leidt. Maar die eindigde met een strijd die noodzakelijk was voor het terugwinnen van onze vrijheid.
> MeerOud voorzitter van de Eerste Kamer Ankie Broekers-Knol is nu vijf maanden staatssecretaris asiel en migratie. In de Volkskrant van 20 november 2019 staat een uitgebreid interview met haar over haar in een politiek correct Nederland een bijna onmogelijke opdracht: voorkomen dat niet alleen rechthebbende vluchtelingen, maar werkelijk iedereen in de hele wereld zich vrijelijk in Nederland kan vestigen op koste van de overheid. Alle reden om nog even de aandacht te vestigen op haar herdenkingsrede van 4 mei 2019.
> Meer© Eduard Bekker
• Niets mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.
Presentatie waarbij ik heb uitgelegd waaraan een website minimaal zou moeten voldoen was een succes.
— De Multimediahoek (@Multimediahoek) May 4, 2019
De meest elementaire zaken blijken onbekend te zijn.https://t.co/k0ToIU1hEf