Door park, nieuwbouw en statige oudbouw

Wandelen tussen Voorburg en Leidschendam

Deze dag hebben we maar weer eens de stoute wandelschoenen aan getrokken. Een de Friese doorlopers in mijn rugzakje. De geliefde ‘houtjes’, waar tegenwoordig niemand meer op schaatst. Wat zonde is, want ze zijn heel praktisch.

zaterdag 13 februari 2021
door Eduard Bekker

De schaatsen onder op het eerste het beste slootje. Ik houd van traditie, dus ik schaats nog steeds op ‘houtjes’ - Friese Doorlopers.

De schaatsen onder op het eerste het beste slootje. Ik houd van traditie, dus ik schaats nog steeds op ‘houtjes’ - Friese Doorlopers.

elukkig was het niet voor niets, want rond het Sytwendepark was prima ijs om flink wat meters te kunnen maken.
Dat heb ik dan ook even gedaan, terwijl Vrouw en Zoon een ommetje maakten.

Onderuit

Wel ben ik twee keer onderuit gegaan. Eerst voorover, maar dat ben ik wel gewend: daarom draag ik ook kniebeschermers. Er hoeft maar een rietstrootje te liggen ... en bamm...

Achterover was spectaculairder. Na stevig te moeten bukken om onder een bruggetje door te schaatsen, wilde ik me weer even stevig rechtop overeind rekken. Met alle gevolgen. Ik ging met een daverende klap plat op mijn rug en knalde met mijn kop tegen het ijs. Gelukkig dempt mijn pet dat wel. Bovendien heb ik sowieso altijd wel ergens een hard hoofd over in.

Het is altijd weer even wennen - die eerste meters.

Het is altijd weer even wennen - die eerste meters.

Stoer

Lichtelijk groggy stond ik weer op en schaatste verder. Zo zeg! Jij bent stoer, riep een jonge vrouw me vanaf de kant nog toe. Graag had ik even een praatje gemaakt. Maar ja, daar ben ik veel te verlegen voor.

Het handige met deze ‘houtjes’ is, dat je je schaatsen met één ruk los hebt. En ze wegen bijna niets, dus je hebt met die houtjes in je rugzakje niet het gevoel dat je iets met je meetorst. Dat is met noren wel anders.

Het handige met deze ‘houtjes’ is, dat je je schaatsen met één ruk los hebt. En ze wegen bijna niets, dus je hebt met die houtjes in je rugzakje niet het gevoel dat je iets met je meetorst. Dat is met noren wel anders.

Monsterlijk viaduct

Terug ging het weer door de Herenstraat. Op het einde bij het station waren we weer verbaasd hoe een fraai dorps winkelstraatje bam ophoudt bij een monsterlijk groot viaduct en een kil parkeerdek.
Daar zou wat aan moeten gebeuren.

De eerste meters schaatsen

Pijnlijke pols

Pas ’s avonds voel ik ineens een loeipijnlijke pols. Blijkbaar ben daar toch ergens lelijk terecht gekomen. Dit bericht inkloppen is dan ook een heftig pijnlijke zaak geweest.
Als ik er maandag nog last van heb, ga ik eens door de dokter laten kijken of ’ie nog heel is (dat blijkt gelukkig het geval: de pijn is inmiddels over).

Klik op een foto voor een vergroting.
Vervolgens kun je bladeren met ’t scrollwieltje, de pijltjestoetsen, of (ook met een tablet) door links en rechts naast de foto te klikken.

Klik op een foto voor een vergroting.
Vervolgens kun je bladeren door rechts of links te kliken of te wrijven.