De Diagonal in Barcelona: één grote mensenmassa

Het was mijn 1e Diada. Het was eigenlijk 1 groot familiefeest: je ziet families met kinderen en opa’s en oma’s.
De bekende Catalaanse liedjes worden gezonden. De mensenlijke torens zijn indrukwekkend om te zien.
Ook indrukwekkend: de motoren met vlaggen door de straat en en de vele boeren die op tractors uit heel Catalonië kwamen.
Wat ik volgend jaar ook wil bezoeken is de bloemlegging in de ochtend bij het momument van Rafael Casanova (een belangrijke zelfstandigheidsstrijder uit de 18de eeuw. E.B.). De volgende ochtend was daar de boel vernield door je weet wel wat voor mensen.
 
Je merkt echt de haat die de Spanjaarden hebben t.o.v. de Catalanen: Een vriendin die werkt op een makelaarskantoor waar de Spaanse bazen heel slecht praten over Catalonië. Zij durfde gewoon niet naar de Diada te gaan, omdat ze bang was om herkend te worden en haar baan te verliezen.
 
We kwamen ook een gezin tegen waarvan de oma vroeger de gevangenis in ging omdat ze alleen Catalaans kon praten en niet Spaans.
[...]Dankzij mij vrouw hoor ik ook de verhalen van andere mensen, ik leer elke keer weer bij.
Sommige dingen die je hoort zijn echt bijna ongeloofelijk maar staan in geen enkele krant.
 
Ik heb wel een beetje geleerd dat het nieuws eigenlijk maar oppervlakkig is en de mening van de journalist ook sterk naar voren komt.
Of gewoon nieuws wat gekopieerd is met de Spaanse meningen inclusief foto's met ‘agressieve} Catalanen.
 
Ik heb mezelf voorgenomen, we gaan in de toekomst naar landen en plekken die Catalonië wel ondersteunen zoals Schotland en Finland.

Groet, Walter