Vanuit de sloppen van Den Haag naar de Vogelwijk
Carel Molier, mijn grootvader
- Typisch tempo doeloe. Ergens in de Gordel van Smaragd, waarschijnlijk in Singapore. Mijn opa temidden van de familie. Geheel links Toos, de zus van mijn oma, staand de bediende, rechts mijn oma met mijn moeder op schoot.
Mijn grootvader heb ik tot mijn 16de gekend. Een wat zwijgzame, nurkse man, die samen met mijn oma op de benedenverdieping woonde van ons huis aan de Sportlaan. Hij had een interessant leven achter de rug.
- De ouders van mijn opa: Carel Lodewijk augustus Molier (die hier als twee druppels water op mijn opa lijkt) en Louise Härdy op hun 25-jarig huwelijksfeest.
ij is geboren in de sloppen achter het Westeinde. Volgens de overlevering waren zijn ouders niet buitengewoon rijk.
Avondschool
Hij moest overdag dus al gauw de kost verdienen en volgde in de avonduren een avondschool. Kort voor zijn overlijden was ik bij hem op bezoek in de verpleeginrichting waar hij verkeerde. Hij ratelde toen alle Duitse wortschatzrijtjes af die hij er daar blijkbaar ooit in had moeten stampen. Omdat hij doorgaans zeer sloom en afwezig sprak, vond ik dat heel opmerkelijk.
- Mijn opa als matroos.
Grote vaart
Via de marine kwam hij op de grote vaart en werd hoofd-werktuig-bouwkundige. Bij de Koninklijke Nederlandse Paketvaartmaatschappij vervoerde hij onder meer varkens van China naar Nederlandse Indië (of omgekeerd. Daar wil ik vanaf wezen). Als er biggen aan boord werden geboren, was het feest, want die mocht de bemanning dan houden en opeten.
Auto met chauffeur
Het ging mijn opa bepaald voor de wind: hij kreeg een auto met chauffeur en mijn moeder baadde er in luxe met een eigen aapje, dat erg aan haar was verknocht. Hun laatste adres was ergens aan de Carnhill Road in Singapore.
- Ook na zijn terugkeer naar Nederland in 1928 gebruikte hij nog zijn vistitekaartje met zijn functie in de Indische Archipel.
Achteraf gezien is het jammer dat ik nooit wat aan mijn opa heb gevraagd over zijn tijd in en rond Nederlands Indië en de Tweede Wereldoorlog, want die verhalen die hij ongetwijfeld te vertellen had, zijn nu voorgoed verdwenen.
Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Hoofdwerktuigbouwkundige in De Oost
leestijd: ± 2 minutenNa zijn tijd bij de marine haalde mijn opa in 1912 en 1915 zijn diploma’s als machinist. Uiteindelijk werd hij hoofdwerktuigbouwkundige en verhuisde in die functie regelmatig.
> MeerHad mijn grootvader een geheime minnares?
leestijd: ± 1 minuutBladeren door de portefeuille die het verpleeghuis aan ons meegaf toen mijn opa was overleden stuitten wij op het portret van een jonge inlandse vrouw. Een onbekende vrouw; ook mijn moeder wist niet wie ze was.
> MeerBij de luchtbescherming
leestijd: ± 1 minuutIn de oorlog werd mijn opa weer even actief. Niet dat het – vermoed ik – een wereldschokkende functie was. Luchtbeschermingsdienst/Ordedienst betekende dat je na spertijd tóch nog de straat op mocht om te kijken of mensen hun ramen wel goed verduisterd hadden, bijvoorbeeld.
> MeerSnoeken vangen in het Groene Hart
leestijd: ± 1 minuutVissend heb ik mijn opa niet meer gekend. Wel kocht mij opa af een toe een levende paling van jongens langs de slootkant, die er een hadden gevangen. Bij hem beneden in de keuken heb ik ook voor het eerst mosselen geproefd. Hij zat daar in z’n eentje. Mijn moeder en oma heb ik nooit mosselen zien eten.
> MeerMijn opa, de parkwachter
leestijd: ± 2 minutenVanaf zijn 45ste hoefde mijn opa niet meer te werken, omdat zijn tropenjaren als machinist in Azië dubbel telden. Als vrijwilliger van de Vogelwacht werd hij opzichter in het piepkleine reservaatje Wapendal, gelegen naast de Haagse Bloemenbuurt tegenover de Bosjes van Pex.
> Meer© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4
Familieverhalen
