Hondje

• Chinese naakthond - nooit van gehoord.

Het zijn soms kleine dingen die me van mijn stuk kunnen brengen. Zoals een bang, aangereden hondje.

Fietsend langs de Johan de Wittlaan ter hoogte van het World Forum, zie ik ineens een hondje in een razend tempo voorbijschichten. Met een dekje. ‘Dit klopt niet’, moet ik wel constateren, want nergens zie ik een baasje.
Hoe klein het dier ook is, het gaat er vandoor in een flitsend tempo: op de fiets kan ik het niet bijhouden; zeker niet met de forse tegenwind. Het beestje volgt het fietspad langs het Stadhoudersplantsoen en schiet dan schuin de weg over, wonderbaarlijk zonder te worden aangereden. Aan de overkant zijn bosjes, en ik zie het viervoetertje niet meer.

• De route die ik het hondje heb zien afleggen: vanaf het World Forum (voorheen ‘Congresgebouw’) tot aan het Verhulstplein.

Langs de President Kennedylaan vervolg ik mijn route. Kort voor de Houtrustbrug, ter hoogte van het Verhulstplein, trekt een opstopping met enkele drukgebarende uitgestapte heren mijn aandacht. Ik zie voor een van de auto’s iets liggen. Te klein voor een kind. Het blijkt het hondje te zijn.

Stuiptrekken

Ik stap er op af. Het diertje ligt hevig te stuiptrekken, maar geeft geen kik. Het lijkt een soort chihuahua. Ik vertel de omstanders wat ik heb gezien. Het is een wonder eigenlijk dat’ie hier pas is aangereden, constateer ik nog.
Als de politie arriveert loop ik weer terug naar mijn fiets. Er staat een jonge knaap met een sportfiets op me te wachten. Meneer, weet u dat ik het hondje al vanaf het centrum heb gevolgd? Ik zag het lopen met een Aziatisch echtpaar en het rende ineens in paniek weg. Ik ben er de hele tijd achteraan gefietst.
Het pleit voor zijn conditie, maar zeker voor die van dit wezentje: hoe houdt zo’n beestje het vol om vele kilometers zo hard te blijven hollen?

Ik werp nog een laatste blik op het diertje. Het beweegt niet meer. Het raakt me. Juist omdat het zo’n klein, neurotisch diertje is. Zo’n angstig beestje en dan zo aan zijn/haar eind komen?

Dierenambulance

Omdat er politie bij was, waag ik me aan een tweet naar de Haagse prinsemarij. De volgende ochtend krijg ik antwoord: het hondje is weer bij het baasje! Ik neem aan dat het dier dus nog in leven is. Natuurlijk! De dierenambulance! Die moet er meer van weten.
De telefoniste weet er inderdaad meer van, maar niet alles. Niet meer dan dat het wezentje – het blijkt een chinese naakthond te zijn – is afgeleverd bij een dierenarts in de wijk. Als ik die bel, krijg ik direct bijna alles wat ik wilde weten: het beest is er goed van afgekomen. Waarschijnlijk heeft de auto tijdig geremd, want het dier had slechts een paar forse schaafwonden. Door de klap was het blijkbaar zo in shock dat het bleef liggen.

Blijkbaar was het ook geen probleem om de baasjes te vinden.

Naakthond

Toch blijk nog wel met een vraag. Een chinese naakthond. Inderdaad: op wat kop en potenwerk na helemaal haarloos. Wie heeft dit ooit bedacht? Wie wil nou zo’n dier, dat is doorgefokt op een kwetsbaarheid? Het is me wel duidelijk dat dat dekje er niet voor niets was.

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.