Bladeren door de portefeuille die het verpleeghuis aan ons meegaf toen mijn opa was overleden stuitten wij op het portret van een jonge inlandse vrouw. Een onbekende vrouw; ook mijn moeder wist niet wie ze was.
ad mijn opa een geheime minnares? Was het slechts een vriendin waar hij een vertrouwensrelatie mee had? Was het soms slechts een meisje waar hij verliefd op was? Wist mijn oma hier van? Ik denk dat we hier nooit meer achter zullen komen.
Wel weet ik dat de relatie tussen mijn opa en oma nogal opmerkelijk was. Ze zweeg meestal en als ze praatten dan hoorde we dat op onze bovenverdieping gelijk ook, want dat ging het hard tegen hard. Mijn opa scheen nogal veel te drinken, en daar scheen mijn oma zich over opgewonden te hebben.
Maar desondanks zat hij veel op de fiets, dus zoveel kan hij ook niet hebben gedronken: als ze naar een verjaardag gingen, ging mijn oma met de tram en mijn opa met de fiets, zo vertelde mijn vader me.
Ondanks dit stilzwijgen moet hij toch aan mijn oma gehecht zijn geweest. Hij ging niet naar haar begrafenis omdat hij ‘ziek’ was, maar toen ik langs hun woonkamer liep, hoorde ik hem zingen – psalmen volgens mij. Dat heb ik hem – die ik nooit op enig geloof heb betrapt – nooit horen doen.
Ze huilden toen we terug naar Nederland gingen.).
This Dutch gentleman plays 🇺🇦 music every day in The Hague (a subscriber sent me this). He also joined 🇺🇦 protests in front of the russian embassy.
— Anton Gerashchenko (@Gerashchenko_en) June 17, 2022
Thank you, Sir. Every voice, every action matters. We are grateful for support, it makes us stronger and will lead to Victory. pic.twitter.com/Vk3JlWsMA4