Consumptie, gezelligheid en verslaving

In de jaren ’70 logeerde ik vaak bij een echtpaar, dat twee kinderen had. Op een keer nam ik een goede vriend van me mee. Terwijl hij een geanimeerd gesprek met het stel voerde, zag ik dat hij vanuit zijn ooghoeken de gangen van het oudste kind van zes jaar volgde. De jongen vroeg aan zijn vader, of hij wat mocht drinken. Het antwoord was ‘nee’, maar hij bleef net zo lang zeuren, tot hij toch zijn zin kreeg. Daarop toog hij naar de koelkast, waarna hij zonder er zelfs voor te gaan zitten het flesje ter plekke uitdronk.
Later op de avond sprak mijn vriend me onder vier ogen. Die jongen koppelt consumptie niet aan gezelligheid. Hij kan later drankproblemen krijgen, vertrouwde hij me toe.

ie woorden ben ik blijven onthouden De jongen is inmiddels 28 jaar geworden en heeft tien zware jaren van verslaving aan tabak, alcohol en een scala aan hard- en softdrugs achter zich.

Daarom: als ik bij mensen op bezoek ben en ik zie hun kinderen zonder gedag te zeggen naar de koelkast lopen om een greep naar de fles cola te doen, kan ik het niet nalaten om de ouders bezorgd toe te spreken.

‘Ouwe man’

Met het stempel van 'ouwe man' met-z’n-oubollige-ideeën-over-gezelligheid heb ik inmiddels leren leven. Gezelligheid lijkt een ouderwets kleinburgelijk begrip te zijn geworden, dat velen alleen nog maar kunnen associëren met ganzeborden rond de tafel.
Ik vind het jammer. Voor gezelligheid had je namelijk geen drugs en hooguit een beschaafde mate aan alcohol nodig.

© Eduard Bekker
• Niets op deze site waarvan de rechten bij mij berusten mag worden overgenomen zonder mijn toestemming.